Przeszłość jest nieprzejrzysta – zaciera się w naszej pamięci, tonie w ciemnych odmętach nawarstwiających się zdarzeń, ginie w gąszczu kolejnych interpretacji. Tutaj przeszłość rozumiana jest jako wielki magazyn myśli, gestów, rytuałów, emocji, wartości. Także – oczywiście – przedmiotów. Wszędzie dostrzegamy tropy pozostawione przez konkretnych ludzi i konkretne wspólnoty. Stałe wystawy etnograficzne: „Mechanizacja na wsi od poł. XIX do poł. XX w.”, „Kto dobrze orze, mo chlyb w komorze. Uprawa roli na Górnym Śląsku w XIX i na pocz. XX w.”, „Pojazdy konne”, „Tradycyjne rzemiosło ludowe – ginące zawody” oraz „Młynarstwo”.
Skansen pełen wspomnień z XVIII i XIX wieku. Wiele przykładów architektury wiejskiej i małomiasteczkowej rozrzuconej na ponad dwudziestu hektarach. Zabytkowe drewniane obiekty pochodzą z Górnego Śląska oraz regionu Zagłębia Dąbrowskiego. Wędrujemy po Beskidach i Podgórzu. Odwiedzamy rejon pszczyńsko-rybnicki, przemysłowy i lubliniecki. Wiele z miejsc zgrupowane w formie kompletnych przysiółków i zagród. Wszystkie budynki mieszkalne z Beskidu Śląskiego są chałupami kurnymi (bez przewodów kominowych), co odróżnia je od pozostałych. Tradycyjne, drewniane budownictwo wiejskie; budynki mieszkalne i gospodarcze, obiekty rzemieślniczo-przemysłowe wraz z wyposażeniem wnętrz. Obiekty sakralne, w tym kościół pod wezwaniem św. Józefa Robotnika z Nieboczów.
